การมีอยู่ของเบอร์ลินตะวันตก ซึ่งเป็นเมืองทุนนิยมที่เด่นชัดซึ่งอยู่ลึกเข้าไปภายในเยอรมนีตะวันออกของพรรคคอมมิวนิสต์ ติดอยู่ในลำคอของโซเวียตเหมือนกระดูก ดังที่ผู้นำโซเวียต นิกิตา ครุสชอฟกล่าว รัสเซียเริ่มวางแผนเพื่อขับไล่สหรัฐอเมริกา อังกฤษ และฝรั่งเศสออกจากเมืองโดยดี ในปี 1948 การปิดล้อมของโซเวียตในเบอร์ลินตะวันตกมีเป้าหมายเพื่อไล่พันธมิตรตะวันตกออกจากเมือง อย่างไรก็ตาม แทนที่จะถอยกลับ สหรัฐอเมริกาและพันธมิตรได้ส่งชิ้นส่วนของ กำแพงเบอร์ลิน เมืองจากทางอากาศ ความพยายามนี้เรียกว่าBerlin Airliftซึ่งกินเวลานานกว่าหนึ่งปี และส่งมอบอาหาร เชื้อเพลิง และสินค้าอื่นๆ มากกว่า 2.3 ล้านตันไปยังเบอร์ลินตะวันตก โซเวียตยุติการปิดล้อมในปี 2492 หลังจากทศวรรษแห่งความสงบ ความตึงเครียดปะทุขึ้นอีกครั้งในปี 2501 ในอีก 3 ปีถัดมา โซเวียตรู้สึกกล้าได้กล้าเสียจากการปล่อยดาวเทียมสปุตนิกที่ประสบความสำเร็จเมื่อปีก่อนระหว่าง  การแข่งขันอวกาศ  และรู้สึกอับอายกับจำนวนผู้ลี้ภัยที่หลั่งไหลเข้ามาอย่างไม่รู้จบจาก จากตะวันออกไปตะวันตก (เกือบ 3 ล้านคนตั้งแต่การปิดล้อมสิ้นสุดลง หลายคนเป็นแรงงานที่มีทักษะอายุน้อย เช่น แพทย์ ครู และวิศวกร) พูดจาโผงผางและคุกคาม ขณะที่ฝ่ายพันธมิตรต่อต้าน การประชุมสุดยอด การประชุม และการเจรจาอื่น ๆ เกิดขึ้นและดำเนินไปโดยไม่มีข้อยุติ