ถึงกระนั้น ฉันมักจะอยู่คนเดียวในอพาร์ทเมนต์หรือที่ทำงานเพื่อการสนทนาที่มีชีวิตชีวาที่สุด พวกเขามักจะเตะเมื่อฉันถึงทางตันในขณะที่เขียนและติดตามวนซ้ำ ความดันสะสมจนไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ การพูดคนเดียวภายในของฉันจะไม่เพียงพออีกต่อไป ความเป็นจริงที่ยากขึ้นของภาษาพูดเริ่มพ่นออกมาจากปากของฉัน ฉันสาปแช่งตัวเอง ฉันจับตัวเอง การพึมพำของฉันกลับเป็นแง่บวกแบบพลาสติก คุณไม่ใช่คนที่แย่ที่สุด คุณไม่จำเป็นต้องหายไปในอีเธอร์ แต่คุณเป็นคนดีและมีความสามารถและค่อนข้างดี การเรียกตัวเองว่า คุณ เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว เมื่อเสียง พูด และหูได้ยินแยกออกจากกัน ช่องว่างกว้างขึ้น คนแรกกระโดดไปที่วินาที เมื่อการรับรองของฉันไม่สามารถรับรองฉันได้ ฉันลองใช้ความประทับใจของ Beckett และคำแนะนำทั่วไปคุณต้องไปต่อ คุณจะไปต่อ เช่นเคย ฉันค่อยๆ เปลี่ยนการพูดคุยให้กำลังใจเป็นเซสชั่นจิตวิทยาแบบหนึ่งด้วยตัวตนที่ฉันมองเห็นรูปร่างของสิ่งกีดขวาง ฉันใช้ได้จริง แบ่งปัญหาของคุณออกเป็นส่วนๆ อธิบายสิ่งที่ขาดหายไป รวมสิ่งที่ขัดขวางคุณ ระยะห่างของ คุณ ทำให้เกิดมุมมองและอำนาจในที่สุด ฉันทำการเปลี่ยนแปลง ฉันเรียกมันว่าความก้าวหน้า ฟองสบู่แห่งความเชื่อในตนเองที่แท้จริง คุณทำได้  ถ้าอย่างนั้นฉันทำได้  ถ้าอย่างนั้นมาทำสิ่งนี้กันเถอะ ฉันจะสงสัยตัวเองได้อย่างไร หลังจากนั้นฉันจะมองเห็นทางตันอีกอัน และกระบวนการจะทำซ้ำ