Arthur Conan Doyle ในวัยเยาว์แนบชิดกับวิทยาศาสตร์มากขึ้นในเส้นด้ายที่มีแมลงกินเนื้อตัวโปรดของทุกคน นั่นคือกาบหอยแครงวีนัส จากการเปิดเผยทางพฤกษศาสตร์ใหม่ล่าสุด เขาอธิบายถึงกับดักสองแฉก วิธีการจับแมลง และการย่อยเหยื่ออย่างละเอียดถี่ถ้วน แต่กับดักแมลงวันของเขาก็ยังใหญ่อย่างไม่น่าจะเป็นไปได้ ใหญ่พอที่จะฝังและกินมนุษย์ได้ พืชกินแมลง กินเนื้อกินคนกำลังมีช่วงเวลาหนึ่ง และสำหรับสิ่งนั้น คุณสามารถขอบคุณชาร์ลส์ ดาร์วิน จนถึงสมัยของดาร์วิน คนส่วนใหญ่ปฏิเสธที่จะเชื่อว่าพืชกินสัตว์ มันผิดธรรมชาติของสิ่งต่างๆ สัตว์เคลื่อนที่ได้กิน พืชเป็นอาหารและเคลื่อนไหวไม่ได้ หากจะฆ่า ต้องป้องกันตัวหรือบังเอิญเท่านั้น ดาร์วินใช้เวลา 16 ปีในการทดลองอย่างพิถีพิถันซึ่งพิสูจน์ให้เห็นเป็นอย่างอื่น เขาแสดงให้เห็นว่าใบของพืชบางชนิดถูกเปลี่ยนเป็นโครงสร้างอันชาญฉลาดที่ไม่เพียงแต่ดักจับแมลงและสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กอื่นๆ เท่านั้น แต่ยังย่อยและดูดซับสารอาหารที่ปล่อยออกมาจากซากศพของพวกมันด้วยในปี 1875 ดาร์วินตีพิมพ์Insectivorous Plantsโดยให้รายละเอียดทั้งหมดที่เขาค้นพบ ในปี พ.ศ. 2423 เขาได้ตีพิมพ์หนังสือในตำนานอีกเล่มหนึ่งชื่อThe Power of Movement in Plants การตระหนักว่าพืชสามารถเคลื่อนไหวได้เช่นเดียวกับการฆ่าไม่ได้สร้างแรงบันดาลใจให้กับเรื่องราวสยองขวัญที่ได้รับความนิยมอย่างสูงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงนักชีววิทยาหลายชั่วอายุคนที่ต้องการเข้าใจพืชที่มีนิสัยที่ไม่น่าเป็นไปได้