การศึกษานี้ทดสอบสมมติฐานที่ว่าขนาดเป้าหมายควบคุมขนาดของเส้นใยประสาทรับความรู้สึกและเส้นใยไมอีลินในเส้นประสาทส่วนปลาย กล้ามเนื้อแกสโตรนีเมียสที่อยู่ตรงกลางของแมว (MG) ถูกทำให้เสียหายบางส่วน และตรวจสอบขนาดของใยประสาทที่เหลือที่แตกหน่อในอีก 6.4 ± 0.9 เดือนต่อมา เพื่อระบุว่าขนาดใยประสาทเพิ่มขึ้นตามขนาดเป้าหมายหรือไม่ ประสาท การวิเคราะห์ทางสรีรวิทยาและสัณฐานวิทยาถูกนำมาใช้เพื่อหาปริมาณขนาดเส้นใยประสาทไมอีลิเนต การวัดประจุจากรากส่วนหลังและส่วนท้องถูกนำมาใช้เพื่อวัดจำนวนสัมพัทธ์ของใยประสาทที่ถูกตัดและขนาดเฉลี่ยของใยประสาทสั่งการและประสาทสัมผัสที่ไม่บุบสลายที่เหลืออยู่ กล้ามเนื้อแกสโตรนีเมียสที่อยู่ตรงกลางและแรงของหน่วยมอเตอร์ให้การวัดทางอ้อมของการเพิ่มขนาดเป้าหมาย ความเร็วการนำไฟฟ้าและแอมพลิจูดของศักยภาพการกระทำแบบรวมของเส้นใยประสาทสั่งการที่ทำให้หน่วยมอเตอร์เดี่ยวถูกวัดหลังจากการแยกส่วนบางส่วน