AT เป็นรูปแบบการรักษาเชิงประสบการณ์และมีตำแหน่งพิเศษในการรักษาเด็กและวัยรุ่น เนื่องจากเป็นรูปแบบการรักษาที่เข้าถึงได้ง่ายและไม่เป็นอันตราย ตามเนื้อผ้า AT (และอื่น ๆ ) ใช้เพื่อปรับปรุงความนับถือตนเองและการตระหนักรู้ในตนเอง ปลูกฝังความยืดหยุ่นทางอารมณ์ เพิ่มทักษะทางสังคม และลดความทุกข์ (American Art Therapy Association, 2017) และการวิจัยได้ระบุปัจจัยต่าง ๆ เช่น การควบคุมอารมณ์ (Gratz et al., 2012 ) และการเห็นคุณค่าในตนเอง (Baumeister et al., 2003 ) เป็นกลไกที่อยู่เบื้องหลังปัญหาทางจิตสังคมหลายรูปแบบ นักศิลปะบำบัดทำงานจากแนวทางและทฤษฎีต่างๆ เช่น จิตไดนามิก; ความเห็นอกเห็นใจ (ปรากฎการณ์วิทยา, ท่าทาง ศิลปะบำบัด บุคคลเป็นศูนย์กลาง); จิตศึกษา (พฤติกรรม, ความรู้ความเข้าใจ-พฤติกรรม, พัฒนาการ); ระบบ (การบำบัดแบบครอบครัวและกลุ่ม); ตลอดจนแนวทางเชิงบูรณาการและผสมผสาน แต่ยังมีความแตกต่างหลากหลายตามความชอบและแนวปฏิบัติของแต่ละคนโดยนักศิลปะบำบัด (Van Lith, 2016). ใน AT นักศิลปะบำบัดอาจอำนวยความสะดวกในการเปลี่ยนแปลงเชิงบวกในปัญหาทางจิตสังคมผ่านทั้งการมีส่วนร่วมกับนักบำบัดและสื่อศิลปะในสภาพแวดล้อมที่สนุกสนานและปลอดภัย หลักการพื้นฐานใน AT สำหรับเด็กและวัยรุ่นคือการสร้างภาพเป็นสิ่งสำคัญของกระบวนการเรียนรู้ตามธรรมชาติ และเด็กและวัยรุ่นที่อยู่ต่อหน้านักศิลปะบำบัดสามารถสัมผัสกับความรู้สึกที่ไม่สามารถแสดงออกมาได้ง่ายๆ ในคำพูด (วอลเลอร์, 2549 ) ความสามารถในการแสดงออกและการฝึกฝนทักษะสามารถให้ความรู้สึกถึงการควบคุมและการรับรู้ความสามารถของตนเอง และส่งเสริมการค้นพบตนเอง ดังนั้นจึงอาจเป็นหนทางสำหรับเด็กและแพทย์ในการแก้ไขปัญหาทางจิตสังคมด้วยวิธีอื่นนอกเหนือจากการบำบัดแบบอื่น (Dye, 2018 )